برو روی تختت بخواب!

برو روی تختت بخواب!



بچه ها همیشه دوست دارند تا هنگام خواب در آغوش گرم پدر و مادر و کنار آنها باشند.
در واقع این آرزوی هر کودکی است؛ اما می تواند تبدیل به کابوسی برای والدین شود. با این حال، بیشتر پدر و مادرها مانع کودک از خوابیدن در رختخواب خودشان نمی شوند؛ چرا که معمولا حوصله کشمکش و متقاعد کردن کودک را ندارند.
مامان؛ نگران نباش. من می فهمم!
شب زمانی خاص برای همه اعضای خانواده است. در واقع، برخلاف روز که همه کنار هم هستند، شب باید هر کس در اتاق و رختخواب خودش بخوابد. این تغییر بین شب و روز به کودک نشان می دهد که اعمال و روابط اعضای خانواده را درک کند. از سن مشخصی، کوچولوی نازنین می فهمد که دیگر برای ورود به رختخواب والدین، کسی به او خوش آمد نمی گوید. او می فهمد فقط بعضی مواقع مثل صبح های روز تعطیل یا زمانی که مریض است، می تواند پیش آنها بخوابد و در بقیه وقت ها ورود ممنوع است!
فقط همین امشب!
بعضی افراد معتقدند وقتی که پدر نباشد، کودک می تواند کنار مادر بخوابد. اما این اجازه دادن، نباید برای او عادت شود... اگر کودک با گریه و داد و فریاد حرفش را به کرسی بنشاند، از این بعد هر روز همین برنامه را خواهید داشت و جهنم به پا می شود.
در اینجا تصمیم گیری ها با شماست که چطور صمیمیت با همسرتان را حفظ و شرایط را مدیریت کنید. اما اگر نظرتان را تغییر دهید، کودک موضوع را درک نخواهد کرد و هر شب به مشکل برمی خورید. همچنین اگر دو یا چند فرزند دارید، مراقب باشید گیج و سردرگم نشوید. باید هر بار به یکی از آنها اجازه دهید تا پیشتان بخوابد، وگرنه مجبورید شب را بین چند سر، به صبح برسانید.
می خواهم مستقل باشم!
طبیعی به نظر می رسد که کودک برای رشد به حضور مادر نیاز دارد. با این که استقلال، تحول طبیعی رشد هر کودکی است، اما به نظر می رسد که عبور از این مرحله درخواست عاطفی شدید می تواند تحول خوبی برای رسیدن به استقلال آینده باشد.
از طرفی، تمایل کودک به خوابیدن در کنار پدر و مادر می تواند اولین مراحل کسب نکردن استقلال باشد. این مرحله تقریبا از حدود ۱۰ تا ۱۶ ماهگی، تقریبا زمانی که فرزند می تواند کم کم به راحتی هرجا می خواهد برود، بروز می کند.